Wiersze i wierszyki dla dzieci

Do polskiego chłopca

Władysław Bełza (1847- 1913)

1. Nie płacz, nie płacz synku drogi,
   Żeś na ziemi swej ubogi!
   Że nie miecz ci ani radło,
   Lecz tułactwo w doli padło,
   Żeś łzy tylko i cierpienia,
   Odziedziczył z twego mienia.
2. Przez Bóg żywy, to fałsz dziecię!
   Naprzód wziąłeś na tym świecie
   To, co rodu twego znakiem:
   Imię zacne żeś Polakiem.
3. A czy wiesz ty, ile cześci,
   Krwi i chwały w nim się mieści?
   Czy wiesz, jaka to poczciwa
   Duma, wzrusza twe serduszko,
   Gdy z ust ci się zrywa:
   To Batory! To Kościuszko!
4. Urodzajna twoja rola,
   Zbożem śmieją ci się pola,
   Lasy twoje echa głuszą,
   Owce wełną ci się puszą,
   A jesienią, na jabłoni,
   Owoc się jak szkarłat płoni,
   Że zostaje na przychówek,
   I na zimę i przednówek.
5. A więc nie płacz synku drogi,
   Żeś na ziemi swej ubogi;
   Bo z twych łanów dawne lata,
   Tyś spichlerzem był pól świata,
   Dzieląc wszystkich pod swym niebem,
   Równo sercem jak i chlebem.
6. Sól z Wieliczki brałeś hojnie,
   Złoto w dani lub na wojnie,
   A na pługi i do zbroi,
   Szło żelazo z ziemi twojej,
7. I starczyło z twojej gleby,
   I na zbytek i potrzeby.
   Więc pogodnym patrz mi licem,
   Boś ty skarbów tych dziedzicem!
8. I rąk nie łam z próżną troską. ..
   Wróci Bóg, co przemoc wzięła!
   W sprawiedliwość wierzmy Boską:
   Jeszcze Polska nie zginęła!