W Naszym Dzienniku 9.2.2007 r ukazał się ciekawy artykuł o. Marka Baczkiewicza CSoB "Lewica znów walczy z katolicyzmem". Mowa w nim o opracowaniu "świeckich ksiąg liturgicznych", które mają zastępować kościelne obrzędy chrztu, pierwszej komunii, bierzmowania, ślubu, pogrzebu, itd. Przypomniały mi się w tym momencie odwiedziny u znajomego lekarza - znakomitego chirurga - od którego właśnie wyszedł pacjent. Lekarz miał otwartą szafę, a w niej prawdziwy ekskluzywny sklep monopolowy. Do stojących tak różnokształtnych butelek dokładał kolejną od ostatniego „wdzięcznego” pacjenta. I westchnął do mnie: "I jak chirurg ma się nie rozpić". Ot i nowa liturgia, alkoholowa. Czy dyplomy, czy awanse, wyróżnienia czy nagrody. Czy spotkają się naukowcy, czy biznesmeni, liturgiczna flaszka jest ubierana w baśniowe wynurzenia o jakowej tradycji.
Ale zapytajmy naszych rodziców, dziadków, czy rzeczywiście ta "liturgia" jest tradycyjna? Dziecko z okazji urodzin dostawało złocisza na szneka (słodki, zawijany rogal), a maturzysta mógł z okazji zdanych egzaminów zjeść udo od kury, które normalnie przysługiwało wyłącznie rodzicom.
W niniejszej rubryce chcemy przedstawić obraz kultury rodzimej, obraz rytuałów rodzinnych, wolny od tej "nowej tradycji".
Życie rodzinne to najpierw życie małżeńskie, potem rodziców i dzieci, potem dziadków i wnuków, cioć, wujków, brantanków, siostrzeńców, sostrzenic i bratanic. Życie rodzinne to przede wszystkim życie z wiary, a więc modlitwa. Życie rodzinne to dbałość o zapewnienie warunków życia jej członków, a więc praca. Życie rodzinne to także wspólny odpoczynek, jak choćby podczas bezalkoholowej zabawy sylwestrowej. Wreszce życie rodzinne to włączenie się do życia całej ludzkiej społeczności.
W każdym z tych wymiarów podstawową cnotą jest cnota abstynencji, która ułatwia zycie rodzinne w każdym z tych wymiarów.
W dzisiejszych czasach doprecyzowania wymaga pojęcie małżeństwa. Na niniejszej witrynie rozumiemy je jako sakramentalny związek mężczyzny (zwanego w tym związku mężem) i kobiety (zwanej w tym związku żoną) ukierunkowany na zrodzenie i wychowanie potomstwa, którzy w uroczystym akcie zwanym ślubem w sposób wiążący i nieodwołalny wzajemnie się zobowiązali (przysięgli sobie nawzajem) miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że się nie opuszczą aż do śmierci; trwające małżeństwo z jedną osobą wyklucza takowe z inną; sakramentalny znaczy rozpoczęty ślubem kościelnym w Kościele Katolickim (lub uznawanym za równoznaczny).